"DINAMIZA E NORMALIZA CASTELAO"

Ola, ola! Teño unha noticia de última hora; de gran interese para os amantes dos contos. Lembrades "O INCRIBLE NENO DEVORADOR DE LIBROS" da Editora PatasdePeixe Pois tivemos a sorte de que esta gran editora puxera no mercado galego outros dos grandes libros: PERDIDO? e A VACA QUE PUXO UN OVO . Como é unha editora pequena e familiar os aconsello que contactedes directamente con ela para conseguir máis rapidamente os contos ( info@patasdepeixe.es )

A Coordinadora Galega de Equipos de Normalización e Dinamización Linguística , ven de pór en marcha esta iniciativa: un espazo web no que amosar o orgullo que sentimos do NOSO, da NOSA LINGUA, da NOSA CULTURA. Preteden facer del un sitio no que se eshiban todo tipo de materiais para seren espallados, copiados, distribuidos...todos coa finalidade de amosar o ORGULLO que sentimos de seren galegos e galegas e teren unha lingua propia. Coincidimos cos compañeiros/asdo ENL do Ceip .Milladoiro de Malpica que  a Lingua és unha riqueza , un tesouro e un sinal de identidade .  Saúdos dinamizadores!

Grazas ao noso amigo Paco, aquí temos máis fotos do Entroido. Saúdos

Aquí deixamos algunhas fotos do Entroido celebrado o venres 12 pola tarde no noso colexio. Foi un Entroido cheo de peixes, pescantinas, cabaliños de mar, polbos, medusas, piratas... A nosa ANPA, tan divertida como sempre, deu o seu toque de humor... Se queres que publiquemos as vosas fotos, envialas ao e-mail do blogue "Dinamiza e NOrmaliza Castelao" enlcastelao@gmail.com Saúdos

Ola! Este Entroido estivemos coñecendo os Personaxes máis típicos do Entroido en Galicia Estes son os traballos que fixemos. Esperamos que vos gusten! Abur e bo Entroido!

Son a Maga do Entroido , Meco estes dias hei ser, sexas de Vigo ou de Boiro,  estas ordes terás que obedecer. O mércores , como unha bibliotecaria, unhas gafas tra na túa faciana. O xoves , un lapis terás que traer: no pelo ou no xersei o poderás prender. O venres , na cara pintado, traerás un libro recomendado. Feliz Entroido 2010!

  Queres saber máis cousas do Entroido: Preme na foto  

Aquí atoparedes unha gran cantidade de recursos sobre o Entroido.

Se premes na foto atoparás moitas máscaras para colorear. Escolle a túa! Saúdos.

Se queredes saber máis cousas sobre o Entroido preme na foto. Saúdos

As comparsas de madamas e galáns celébranse en dúas parroquias do concello: Santo Hadrián de Cobres e Santa Cristina de Cobres, e as dúas forman unha banda integrada por un mordomo e parellas de madamas e de galáns que van bailar diante das casas dos veciños para que lles entreguen donativos cos que sufragar a festa.  Prem a aquí para ver a partitura da danza de Entroido de Santo Hadrián de Cobres e aquí para escoitala . O máis chamativo desta festa son os traxes que levan os protagonistas, cunha base branca enfeitada con colares, sombreiros, flores, plumas, abelorios... que os fan ir vestidos do máis rechamante.Sobre as roupas era obrigado levar moitas xoias de ouro que lles ían pedindo aos veciños: pulseiras, colares, pendentes... canto máis grandes mellor. Ben peiteadas cun moño na cabeza, lucían os seus encantos bailando cos seus galáns n...

Os volantes son os personaxes típicos do Entroido ribeirao.  Portan sobre a testa os famosos “puchos”, que non son outra cousa que enormes gorros dos que se di que teñen a forma de camarín da Virxe. Estruturas moi pesadas, estímase que poden chegar a pesar 15 quilos. Teñen unha estrutura interna de madeira feita con paus de vimbia ou salgueiro. Sobre ela colgan numerosas cintas ou “colonias” de moita anchura e lonxitude cunha gran profusión de colorido. Tamén é común que sobre o “pucho” se coloquen bonecas e flores que nun tempo eran elaboradas polas mulleres das distintas parroquias. Coméntase que en cada freguesía tiñan un xeito de facelas. Nos ombreiros, os volantes levan panos cunha gran variedade cromática: son os chamados “portugueses”, que se diferencian dos  de cores máis tristes, utilizados antigamente e denominados “mariños”, xa que moitos deles proviñan de ultramar...

O símbolo por antonomasia do carnaval de Xinzo é a pantalla. A pantalla é o nome en si da carauta, que se estende ao conxunto. Faise de cartón, papel de xornal, feltro, fariña, auga e pintura. Estas máscaras corren polas rúas golpeando entre si as vexigas e facendo soar as campás que levan cinguidas á cintura.  A pantalla faise nunha soa peza que logo se encaixa na cara e na cabeza collendo a forma de gorro ríxido que remata na parte frontal. Ten cara de diaño, cos cornos incluídos, con xesto de sorna. A parte de arriba adórnase con motivos astrais ou animais totémicos. Uns flocos fan a función de barba e unha tea, a percalina, colga polos lados. A vestimenta da pantalla está formada por unha camisa de felpa e un calzón branco, unhas polainas negras e unha capa vermella con fitas de distintas cores, como xa se explicou máis arriba.  

  Os peliqueiros son as máscaras típicas de Laza. Chamáseslle así porque levan pelica, unha pel de can ou de ovella que lles colga coma se fose unha melena.  O peliqueiro ten unha serie de privilexios, é "sagrado", ninguén o pode tocar; vai botando fariña e formigas a quen se cruza no seu camiño e é posible que dea lategazos. Non fala, camiña a saltos pequenos, salta e baila facendo soar as chocas que levan nas costas. A cambio, o público poderá alteralo e insultalo. Podes acceder a distintas galerías de imaxes premendo aquí.

Grazas á declaración do Entroido en Verín como "festa de interese turístico galego ”, o cigarrón é hoxe unha das máscaras máis coñecidas en Galicia. Os traxes elabóranse durante todo o ano. Entre os seus elementos máis sobranceiros destácanse a carauta sorrinte, de bigote e de barba e con amplos coloretes, feita de madeira de breixo; e a mitra, feita de folla de lata e decorada con motivos animais ou vexetais. Na parte traseira, cabeza e mitra van cubertas por unha pelica que hoxe adoita ser de feltro. Camisas, calzas de encaixe e medias brancas compoñen o seu vestiario, que se complementa cunha chaquetiña e cun pano ás costas de cor vermella. As chocas cinguidas ao cinto poden ser femias ou machos de acordo co son que emiten, graves os machos e agudos as femias.

Os boteiros son propios das terras do  Bolo, son únicos. É espectacular o colorido da roupa; por exemplo, a camisa vai bordada con infinitos anacos de fitas de cores formando distintas figuras xeométricas. O pantalón, xeralmente encarnado, de seda, con flocos de cores nos laterais, cunha faixa con picos e borlas; un cinto con esquías ou campaíñas; unha polainas, tamén chamadas legues, de cor negra; na man levan unha pértega á que lle chaman monca, rematada nunha pequena borla. A máscara pesa varios quilos. Está formada por unha carauta negra tallada en madeira e con aberto sorriso ( máscara de Pradoalvar ) e unha figura xeométrica a modo de pantalla frontal por riba da cabeza formada por unha estrutura de cartón e de arame que configura debuxos variados e multicolores. A Pantalla case ten un metro cadrado nalgúns boteiros. Podes ver máis imaxes premendo aquí:

As máscaras galegas presentan, segundo as zonas e comarcas, trazos diferentes. Podemos distinguir as seguintes: Os vellos son as máscaras máis sinxelas, pois lógranse cunha pouca de roupa vella, porca e fachosa. Chámanse felos, borralleiros, borrallosos, cinseiros, vellos, charrúas, pallasos, irrios, peliqueiros, farandulleiros..., dependendo do lugar. Son os que fan as bromas pesadas e toda clase de porcalladas, pero son os que fan máis chiste e os máis celebrados. Existen por todo o país. Os boteiros son propios das terras do  Bolo. Levan camisa feita con cintas de cores fruncidas, pantalón vermello, campás penduradas no van e, na testa, un tocado que consiste nunha complicada armazón de arame ou de madeira que se articula na carauta, pintada de negro e cos beizos vermellos. Levan un pau sobre o que se apoian para dar viravoltas. Os xenerais saen nas terras da Ulla, montados sobre cabalos ben engalanados e ataviados c...